از سری One شرکت موتورولا تا به امروز گوشی‌های متعددی به بازار عرضه شده‌اند که هریک کاربری خاص و طیف ویژه‌ای از افراد را هدف قرار داده‌اند. فروشگاه موتورولا این بار به سراغ بررسی نمونه پیشرفته از این خانواده بنام Motorola One hyper رفته است.
One Hyper که در اواخر سال 2019 به بازار عرضه شد در بسیاری از جهات با دیگر اعضای این خانواده تفاوت داشته و نه‌تنها از لحاظ طراحی و شکل ظاهری، بلکه در زمینه پردازشی و گزینه‌های مولتی‌مدیایی، نیز نمونه ویژه‌ای در این سری به حساب میآید و می‌توان از آن به‌عنوان یکی از پیشرفته‌ترین اعضای خانواده وان یاد کرد. دیگر عضو پیشرفته این خانواده یعنی Morotola One Zoom حداقل از لحاظ تعداد دوربین، روی کاغذ شرایط بهتری را نسبت به وان هایپر ارائه می‌دهد و صفحه‌نمایش OLED آن نیز جایگاه مناسب‌تری را برای این مدل به همراه می‌آورد اما در دیگر سو، One Hyper در برخی جنبه‌های دیگر بر رقیب خود برتری دارد که از آن جمله باید به صفحه‌نمایش فول اسکرین بدون ناچ، دوربین 64 مگاپیکسلی اصلی، دوربین سلفی پاپ‌آپ و پشتیبانی از شارژ سریع 45 واتی اشاره کرد که همه موارد برای اولین بار در یک گوشی موتورولا در این رده دیده می‌شوند.
وان هایپر بدین‌ترتیب یکی از سنت‌شکن‌ترین اسمارت‌فون‌های رده میانی شرکت موتورولا به حساب میآید که آینده درخشان‌تری را برای این خانواده نوید می‌دهد. این گوشی البته برخلاف انتظار در دسته گوشی‌های اندروید وان این برند قرار نداشته و صحبتی در مورد امکان ارتقاء آن به نسخه‌های بالاتر اندروید منتشر نشده است. وان هایپر با صفحه‌نمایش بزرگ 6.5 اینچی، دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی، حافظه داخلی 128 گیگابایت و پردازنده 11 نانومتری Snapdragon 675 اسمارت‌فون جالب‌توجه‌ای در رده میانی به حساب میآید که خواه ناخواه در مقابل رقبای بزرگی مثل Redmi Note 8 Pro و Samsung Galaxy A51 قرار می‌گیرد.طراحی ظاهریOne Hyper گوشی بزرگ و حجیمی‌ست که از همان ابتدا حساب خود را از اکثر دیگر گوشی‌های سری وان موتورولا جدا می‌کند. صفحه‌نمایش دستگاه برای اولین بار در این خانواده بدون هیچ‌گونه بریدگی یا ناچی طراحی شده و تمام‌صفحه بودن جلوه دو چندانی را به این مجموعه بخشیده است. حاشیه‌های پیرامون صفحه‌نمایش (به‌خصوص در بالا و پایین)، البته اندکی بیشتر از حد انتظار بوده و از این لحاظ با نمونه‌های پرچمدار تفاوت دارد.
تفاوت‌های مشهود نسبت به مدل‌های پیشین این سری در بخش پشتی دستگاه برجسته‌تر شده و در این قسمت نه‌تنها از فرم ویژه‌ای برای دوربین‌های دوگانه کناره سمت چپ استفاده شده بلکه برای اولین بار از قرار دادن نشان موتورولا درون سنسور اثر انگشت نیز صرفنظر شده است.بخش پشتی گوشی از پلاستیک براق و جاذب اثر انگشتی ساخته شده که مثل دیگر نمونه‌های مشابه در چشم بر هم زدنی با اثرات انگشت متعدد پوشیده می‌شود. به همین ترتیب پس از مدتی استفاده ظاهر شدن خراشیدگی در این قسمت نیز دور از انتظار به نظر نمی‌رسد از این رو استفاده از قاب محافظ برای این بخش تصمیمی منطقی به نظر می‌رسد. طرح این قاب در امتداد محوطه دوربین به صورت نقطه‌نقطه طراحی شده و در حاشیه پایینی آن نیز به نشان و عنوان موتورولا بر می‌خوریم.
یکی از تصمیمات عجیب در طراحی این گوشی به جایگاه دوربین‌های آن باز می‌گردد که در دو مرحله از کف فاصله پیدا کرده‌اند؛ دو دوربین حاضر در این بخش درون یک قاب بیضی‌شکل کوچک جای گرفته‌اند که این قاب، از پایه خود نزدیک به 1 میلی‌متر فاصله دارد و جالب است بدانید که این پایه نیز خود از سطح گوشی در حدود یک میلی‌متر دیگر بالاتر قرار می‌گیرد؛ به بیان دیگر دوربین‌های دوگانه بخش پشتی موتورولا وان هایپر در یک طراحی نچندان دلچسب در حدود دو میلی‌متر برجسته‌تر از کف بخش پشتی بوده و موجبات لق خوردن نسبتا زیاد گوشی در هنگام قرار گرفتن روی میز را فراهم می‌کنند.
این طراحی البته به‌کل نیز منفی به حساب نمی‌آید و در یک راستا بودن مجموعه دوربین‌های بخش پشتی با دوربین سلفی خارج شونده از بدنه (سلفی پاپ‌آپ) هارمونی جالب‌توجه‌ای را ایجاد کرده است. سلفی پاپ‌آپ با سرعت نسبتا مناسبی از جای خود خارج می‌شود و نقش مهمی در مدرن‌تر به نظر رسیدن دستگاه ایفا می‌کند.
با گردش در المان‌های پیرامونی به نکته خاصی بر نمی‌خوریم و حضور جک 3.5 میلی‌متری هدست المان دل‌گرم‌کننده‌ای در این میان به حساب میآید.
دکمه‌های جانبی گوشی تقریبا در جای مناسبی قرار دارند و تقریبا با هر دو دوست امکان لمس و فشردن دکمه پاور و ولوم پایین به‌سادگی وجود دارد البته اغلب افراد برای فشردن دکمه ولوم بالا به جابجا کردن گوشی در دست یا استفاده از دست دوم نیاز دارند. طرح برجسته روی دکمه پاور نیز از دیگر نکات مثبت طراحی این گوشی به حساب میآید.
وان هایپر در مجموع از طراحی نسبتا راضی‌کننده‌ای برخوردار است و با وجود آن‌که بدنه پلاستیکی آسیب‌پذیر جاذب اثر انگشت و دوربین‌های برجسته بخش پشتی از جذابیت آن کاسته‌اند و در زمینه وزن و ابعاد نیز چندان فوق‌العاده عمل نمی‌کند اما در دیگر سو با تکیه بر یک صفحه‌نمایش بزرگ و بدون ناچ، طراحی جدید بخش پشتی و رنگ‌آمیزی بدنه، نگاه‌های فراوانی را به خود جلب خواهد کرد.ابعاد و وزنوان هایپر از ابعاد 8.9×76.6×161.8 میلی‌متری بهره می‌برد که نسبت به دیگر 6.5 اینچی‌های نزدیک به این رده گوشی نسبتا بزرگی به حساب میآید؛ برای مقایسه، Redmi Note 8 Pro با صفحه‌نمایش 6.53 اینچی و ابعاد 8.79×76.4×161.35 در هر سه مورد گوشی کوچک‌تری‌ست و با این‌که اختلاف مابین این دو بسیار ناچیز است اما با توجه به این نکته که نوت 8 پرو از صفحه‌نمایش بزرگ‌تری بهره می‌برد و به جای سلفی پاپ‌آپ، دوربین سلفی را بر بالای صفحه‌نمایش جای داده است این اختلاف‌ها برجسته‌تر می‌شود. مثال دیگری در این زمینه، سامسونگ گلکسی A51 است که با همین اندازه 6.5 اینچی صفحه‌نمایش از ابعاد 7.9×73.6×158.5 میلی‌متر بهره می‌برد که دیوایس کامل کوچک‌تری به نسبت وان هایپر به حساب میآیدOne Hyper از لحاظ وزن نیز نسبت به رقبای خود عملکرد بهتری ندارد و وزن 200 گرمی آن با این‌که تقریبا مشابه ردمی نوت 8 پروست اما با در نظر گرفتن این‌که حریف آسیایی این مدل به باتری حجیم‌تری با ظرفیت 4,500 میلی آمپر ساعت مجهز شده است، تشابه وزن این دو به ضرر وان هایپر تمام خواهد شد. برای نزدیک کردن شرایط مقایسه وزنی این گوشی به دیگر رقبا بار دیگر بهتر است به سراغ A51 با صفحه‌نمایش یک اندازه و ظرفیت مشابه باتری برویم که با وزن 172 گرمی اختلاف شدیدی را به نمایش می‌گذارد.صفحه‌نمایشوان هایپر به یک صفحه‌نمایش 6.5 اینچی IPS LCD با وضوح 1080×2340 پیکسل مجهز شده که شرکت سازنده از آن با نام Total Vision یاد می‌کند و اولین تجربه موتورولا در ارائه یک پنل تمام‌صفحه با حاشیه‌های اندک بدون حضور دوربین سلفی در دورتادور آن به حساب میآید. روشنایی این پنل در سطح متوسطی قرار دارد اما در اغلب محیط‌های نوری مشکل خاصی برای استفاده ندارد. از سوی دیگر حداقل روشنایی این صفحه‌نمایش نیز همچنان با سطح ایده‌آل فاصله داشته و با این‌که در ترکیب با حالت تاریک صفحه‌نمایش یا Dark Theme تقریبا به راحتی می‌توان از آن در تاریکی کامل نیز استفاده کرد اما اختلاف مشخصی با نمونه‌های برتر در این زمینه دارد.در منوی Display و در گزینه Colors، سه حالت برای نمایش رنگ در این پنل در نظر گرفته شده که شامل Natural یا طبیعی، Boosted یا تقویت شده و Saturated یا اشباع‌شده می‌شود که گزینه سوم به‌صورت پیش‌فرض انتخاب شده و نگفته پیداست ضمن پر رنگ‌تر نشان دادن رنگ‌ها، دقت پایینی را ارائه می‌کند.
درمجموع با وجود آن‌که جا برای بهبود کیفیت این صفحه‌نمایش در مواردی مثل حداقل و حداکثر نور و دقت رنگ وجود دارد اما می‌توان از آن به‌عنوان گامی در جهت مثبت برای بهبود کیفیت محصولات رده میانی موتورولا یاد کرد.زیر صفحه‌نمایش حاشیه نسبتا ضخیمی به اندازه نزدیک به 4 میلی‌متر دیده می‌شود و در بالا و کناره‌ها نیز این حاشیه به حوالی 2 میلی‌متر می‌رسد. برای مقایسه در گلکسی A51 تقریبا شرایط بر همین منوال است و حاشیه پایینی 4 میلی‌متری و حاشیه‌های بالا و جانبی 2 میلی‌متری در اینجا نیز تکرار شده است. در لبه بالایی گوشی شکاف ناپیدای کوچکی برای قرارگیری اسپیکر تماس در نظر گرفته شدسنسورهایناپایداری تغییر نور و Proximity نیز در همین قسمت حضور دارند.
اجزای جانبی اسلات جای‌گذاری سیم‌کارت و کارت حافظه وان هایپر در کناره سمت چپ به صورت ترکیبی بوده و امکان دریافت همزمان دو سیم‌کارت و یک کارت حافظه را ندارد؛ به بیان دیگر دو حالت ممکن قابل استفاده برای این بخش شامل دو سیم‌کارت بدون کارت حافظه یا یک سیم‌کارت و یک کارت حافظه است.
دوربین‌های اصلیدوربین اصلی وان هایپر یک نمونه 64 مگاپیکسلی (ظاهرا از نوع Samsung ISOCELL Bright GW1) با پیکسل‌های 0.8 میکرونی‌ست که با قابلیت ترکیب پیکسل‌ها، روی کاغد امکان ارائه تصاویر بهتری را در وضوح پیش‌فرض 16 مگاپیکسلی در محیط‌های کم‌نورتر دارد. گشودگی لنز این دوربین f/1.9 اعلام شده (هرچند همانطور که در ادامه خواهیم دید در اطلاعات عکس‌های این دوربین، عدد دیافراگم f/1.8 ثبت می‌شود) و فوکوس خودکار آن نیز به جز فناوری تشخیص فاز از طریق ماژول جداگانه فوکوس لیزری که در مجاورت مجموعه دوربین و در زیر فلش LED قرار دارد صورت می‌پذیرد. دوربین دوم این گوشی 8 مگاپیکسلی التراواید واید با گشودگی دیافراگم f/2.2 است که محدوده‌ای به وسعت 118 درجه را به تصویر می‌کشد. این دوربین ظاهرا فاقد فوکوس خودکار است
رابط کاربری دوربین تقریبا همانی‌ست که در دیگر گوشی‌های سری One موتورولا دیده‌ایم و در مقایسه با رابط کاربری ساده گوشی مبتنی بر اندروید خام، تنظیمات فراوان و متعددی را ارائه می‌دهد. در این قسمت در ستون سمت راست جدا از شاتر دوربین، نمای آخرین عکس گرفته شده و میانبر سوییچ بین دوربین‌های اصلی و سلفی، یک گزینه دیگر برای دسترسی مستقیم به Google Lens در بالا و گزینه دیگری برای انتقال از دوربین اصلی به دوربین التراواید نظر گرفته شده است. یک خط جلوتر، دکمه تعویض بین عکاسی و فیلم‌برداری و دکمه حالت‌های دوربین دیده می‌شود و آخرین گزینه انتخاب شده در این بخش نیز در زیر میانبر دوربین عکاسی به چشم می‌خورد.
بخش حالت‌های دوربین به دو قسمت مجزا برای عکاسی و فیلم‌برداری تفکیک شده که در اولی جدا از مواردی مثل پرتره، پانوراما و فیلترهای زنده، چند گزینه جالب توجه دیگر از جمله Cutout (بریدن تصویر یک شخص و چسباندن آن در بک‌گراند دلخواه)، Spot Color (انتخاب و حفظ یک رنگ از عکس و حذف سایر رنگ‌ها) و Cinemegraph (گرفتن عکس‌های پیاپی برای ایجاد حس حرکت در سوژه‌های متحرک) نیز به چشم می‌خورد و امکان برداشت تصویر با وضوح کامل دوربین اصلی (64 مگاپیکسل) نیز در همین بخش وجود دارد. در بخش حالت‌های ویدئویی نیز دو گزینه تایم‌لپس و اسلوموشن حضور دارند.
موارد حاضر در ستون سمت چپ رابط کاربری دوربین به ترتیب از پایین به بالا شامل تنظیمات HDR، فلش و تایمر، گزینه Active Photos (برای برداشت چند ثانیه ویدئو قبل از گرفتن عکس)، انتخاب حالت دوربین روی دستی یا اتوماتیک و دکمه دسترسی به سایر تنظیمات می‌شوند.
در بخش تنظیمات با لیست بلندبالای دیگری روبرو می‌شویم که کمی نسبت به وان‌اکشن با تغییر روبرو شده است. در این منو مواردی مثل وضوح تصویر و ویدئو در دوربین اصلی و دوربین سلفی همراه با وضوح و نرخ برداشت فریم در حالت اسلوموشن این دو دوربین، گزینه HDR برای دوربین سلفی، صدای شاتر، خطوط راهنمای کادربندی، تراز صافی تصویر (leveler)، تصویربرداری خودکار با تشخیص لبخند، تنظیمات مکان و Google Lens می‌شوند. یک تغییر دیگر در این بخش حذف گزینه فرمت ذخیره عکس (JPEG یا DNG در حالت RAW و یا هر دو) از قسمت تنظیمات و انتقال آن به نوار بالای صفحه در حالت برداشت دستی یا Manual است که تغییر مثبتی به نظر می‌رسد
.jpeg "بررسی تخصصی موبایل موتورولا-وان اکشن-بخش سوم::فروشگاه اینترنتی تخصصی موتورولا ب...")
اشتراک
گزارش
نظرات من